Δεν έχω ψευδαισθήσεις, ετούτα τα γενικόλογα κείμενα, ελάχιστους ενδιαφέρουν.
Δυστυχώς ο μικρόκοσμος που ζούμε, φαντάζει οικουμένη, στο μέγεθος των ενδιαφερόντων των παροικούντων στην Ιερουσαλήμ. Ένα κείμενο έγραψε ο κ. Καλούδης, με ονομαστικές αναφορές και έκανε πάταγο. Ονόματα θέλουν να διαβάζουν οι αναγνώστες, και με το δίκιο τους, στην εποχή του ατομισμού, οι ιδέες πάνε περίπατο.
…………………………………………………………………………………………
Η σημερινή σκληρή πραγματικότητα βράχος, αδύνατον να τον παρακάμψεις. Οι μνήμες εξασθενισμένες ωχριούν μπροστά σε τούτο το χαμόγελο διάρκειας της εξουσίας. Να υποστώ αυτήν τη κατάσταση η να την διαμορφώσω; Με ενοχλεί πολύ η ιδέα ότι μπορώ να πεθάνω εν αγνοία μου.
…………………………………………………………………………………………
Ποτέ δεν πίστεψα ότι ο ατομισμός αποτελεί διέξοδο. Τον ακολούθησα όμως όπως οι περισσότεροι και τώρα τρέχουμε να προλάβουμε την συλλογική καταστροφή. Ενώ έτρεχα να καλύψω τις ανάγκες μου κάποιοι προεξόφλησαν τη θυσία που θα έκανα
για τα επόμενα χρόνια…
…………………………………………………………………………………………..
Ο μικρόκοσμος μας υπαγορεύει τελικά αυτά τα ερωτήματα, ο ατομισμός μας οδηγεί σ΄ αυτά τα λάθος βήματα. Αλήθεια σε λίγα χρόνια που θα διαβάσετε υπό μορφή ερωτημάτων ότι: «Η κ. Γκερέκου δεν ήρθε από την δεξιά στο ΠΑΣΟΚ το 2004; Οι εκσυγχρονιστές, Γ. Δρυς, Α Παγκράτης, και Αλ. Μιχαλάς δεν την έφεραν για να αποκλείσουν το Γ. Καλούδη; ο κ Ντέρος δεν είχε πάρει την κάλπη στο σπίτι στο Περιβόλι δυο μερόνυχτα και ενώ ο πασοκικος λαός στο Δ. Κορισσίων ψήφισε Λογαρά ο Ντέρος έβγαλε Φαναριώτη; Ο Χ. Τζουβελέκης δεν εξελέγη στην περιφερειακή το 2001, στη σκληρή γραμμή Δρυ - Φαναριώτη; Η Μπουμπουλίνα το 1996 δεν στήριξε εκσυγχρονισμό στο συνέδριο και Δρυ στις βουλευτικές του 1996;»
Τι άξια θα έχουν όλα αυτά;
……………………………………………………………………………………….
Για αυτό προτιμάω τα παραμύθια που είναι ο κόσμος της ελευθερίας - μέσα σε μια ζωή αναγκαιότητας. Είναι η νίκη του αδυνάτου – που (για λίγο) ανατρέπει το χρόνο, τη φθορά και την προγραμματισμένη μας, τελική ήττα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου