Κυριακή βράδυ και Νοέμβρης, πιο μελαγχολική ώρα δεν γίνεται. Νοιώθω την απειλή ότι είμαι ο τελευταίος ζωντανός σ’ αυτή την πόλη. Πέρασα ένα ουδέτερο σαββατοκύριακο. Τα άσχημα και τα όμορφα γεμίζουν τις λευκές κόλλες της ζωής μας, τα ουδέτερα τις αφήνουν κενές και πολλαπλασιάζουν τις ώρες της προσμονής και το χειρότερο, η υπομονή μου έχει εξαντληθεί.
Από τέτοιες μοναξιές τελικά φτιάχνουμε Θεούς και έρωτες, μόνο που κάποια στιγμή μας ξεφεύγουν από τα χέρια, ελευθερώνονται μας επιβάλλονται και μας δυναστεύουν. Ύστερα έρχεται το μίσος. Τίποτα δεν είναι αγριότερο από μια τέτοια κατάσταση. Αιχμάλωτοι στην ανάγκη σερνόμαστε σαν καταραμένοι. Η ανάγκη μας αιχμαλωτίζει, μα κανείς δεν αγαπά την αιχμαλωσία, ούτε και οι αφέντες αγαπούν τους σκλάβους. Μόνο οι ελεύθεροι μπορούν να εκφράσουν πραγματικά συναισθήματα.
…………………………………………………………………………………………
Οι εικόνες της τηλεόρασης, δεν με τρομάζουν πλέον. Έχω εξοικειωθεί, όπως με τους πίνακες του σαλονιού μου. Δεν υπάρχει διάθεση για αγανάκτηση, η στιγμή ήταν ίδια με εκείνη μετά «τους μεγάλους λυγμούς», ούτε υποψία για δάκρυα, τα αντισώματα αντίδρασης έχουν εξουθενωθεί από την επανάληψη.
…………………………………………………………………………………………
Η συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ δεν μου άφησε κανένα περιθώριο ελπίδας. Η ιδεολογική αμφισβήτηση, κουράστηκε να ψάχνει. Η απειλή της παράβασης της κομματικής ορθοδοξίας, θα ήταν ηπιότερη της σημερινής ψυχικής ορφάνιας. Καμία ιδεολογική σύγκρουση σε επίπεδο κορυφής. Για άλλη μια φορά βασίλευσε η σκοπιμότητα. Γιατί η ενότητα και η ισορροπία από την σκοπιμότητα εκπορεύονται
…………………………………………………………………………………………..
Στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μίλησε για ηθική στην πολιτική, για να δουμε…
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου