Βεβαίως και υπάρχουν διαφορές μεταξύ, ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ, όπως υπάρχουν διαφορές μεταξύ Ρεπουμπλικάνων και Δημοκρατικών στην Αμερική, Σοσιαλιστών και Χριστιανοδημοκρατών στη Γερμανία, Εργατικών και Συντηρητικών στην Μ. Βρετανία. Διαφορές προγραμματικές, διαφορές στον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας, επ’ ουδενί όμως αυτές οι διαφορές δεν μπορούν να κάνουν τη μεγάλή διαφορά.
Οι οραματικές διακηρύξεις της αριστεράς από τη θέση κόμματος εξουσίας, σε εθνικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο, παρατηρούμε σήμερα να έχουν βουλιάξει στην λάσπη της πεπατημένης. Παρασυρμένη από το ρεύμα της προηγούμενης κατάστασης στροβιλίζεται με το κεφάλι χαμηλά, χάνοντας κάθε σημείο προσανατολισμού.
Το παρατηρώ σε όλες τις εκφάνσεις τους πολιτικού βίου. Προηγείται η επαναστατική γυμναστική, ύστερα μπαίνουνε στο τραίνο χωρίς μηχανοδηγό και πάνε, πάνε, πάνε , στην πορεία που έχουν χαράξει οι προηγούμενοι και οι προηγούμενοι.
Θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα; Θα μπορούσαν αν το όραμα που εκφράζεται προεκλογικά, ήταν απαλλαγμένο από σκοπιμότητες. Εν προκειμένω, ο σκοπός είναι η πάση θυσία εκλογική νίκη. Αν η συνέχεια, ακολουθούσε το δρόμο των προσδοκιών, θα επικροτούσαμε την τακτική, κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε και απέδειξε το προσχηματικό του οράματος. Έλλειπε, πέρα από την φαντασία, αυτό που λέμε “επαναστατικό”, αυτό που λέμε "ριζοσπαστικό" που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά στις παρούσες δύσκολες συνθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου