Σήμερα και πάλι με πρωτοβουλία του Συλλόγου “Προστασίας & Ανάδειξης του Βίδο”, πολλοί συμπολίτες μας, πηγαίνουν στην νησίδα, με στόχο να καταστήσουν σαφές πως ο δημόσιος χαρακτήρας του Βίδο, είναι αδιαμφισβήτητος. Και να ήταν μόνο αυτό. Ο δημόσιος χαρακτήρας ολόκληρης της Κέρκυρας πλήττεται βάναυσα τα τελευταία χρόνια.
Το παρακάτω πριν δύο χρόνια και πάλι με αφορμή την ίδια πρωτοβουλία.
Με μια βόλτα στην πόλη αντιλαμβάνεται κανείς, ότι λειτουργούμε στον αυτόματο. Και όχι στον αυτόματο πιλότο. Η εικόνα εξαρτάται από τις καλές ή τις κακές προθέσεις του κάθε επιχειρηματία και είναι φυσικό. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ένα σχέδιο διαχείρισης, στην ουσία λειτουργούμε χωρίς κανόνες, με αποτέλεσμα, προβλήματα που θυμάμαι να γράφω από το 1983, που είχα εκδώσει την εφημερίδα “ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ”, να τα βρίσκω σήμερα και πάλι μπροστά μου. Πολύ πιο οξυμένα φυσικά.
Μικρά ισόγεια διώροφων κατοικιών στο εσωτερικό δρόμο της Γαρίτσας, μετατράπηκαν σε καφέ και φαγάδικα, χωρίς να έχουν μετακομίσει οι κάτοικοι που μένουν εκεί. Το ίδιο και σε χειρότερο βαθμό συμβαίνει και στο κέντρο της πόλης. Πόσο πιο απλά να το πούμε: Πόλη, χωρίς κανονισμό λειτουργίας δεν μπορεί να λειτουργήσει. Δυστυχώς καμία δημόσια αρχή μέχρι σήμερα, δεν άγγιξε αυτό που λέμε με δύο λέξεις “ Δημόσιος Χώρος” Καμία δεν μπήκε στον κόπο, να εφαρμόσει ένα σχέδιο κανόνων προς όφελος των δημοτών, των επισκεπτών και των επιχειρηματιών. Γιατί εν τέλει από την εύρυθμη λειτουργία μιας πόλης βγαίνουν όλοι κερδισμένοι.
Έχω δει πολλά σχέδια μέχρι σήμερα επί χάρτου, έχω δει την πόλη ζωγραφισμένη με δρόμους που επιτρέπεται η χρήση του εξωτερικού χώρου και άλλους που απαγορεύεται. Με δρόμους που μπορείς να κοιμηθείς και με δρόμους που μπορείς να διασκεδάσεις. Όλα αυτά επί χάρτου βεβαίως. Κάποια στιγμή εδώ και χρόνια μπήκαν και σε διαβούλευση και ποτέ δεν βγήκαν.
Στις μέρες μας παρατηρούμε την ηγεσία από την κεντρική μέχρι την τοπική, να αντιμετωπίζει τον κάθε επενδυτή σαν ευεργέτη. Τρέχει ο Πρωθυπουργός, οι Υπουργοί, οι Βουλευτές, οι Περιφερειάρχες, οι Δήμαρχοι να εγκαινιάσουν την επένδυση και να ευχαριστήσουν όλους αυτούς που για την ψυχή της μάνας τους, αποφάσισαν να επενδύσουν. Όλη η επιχειρηματολογία ακούει στη λέξη “ Ανάπτυξη” και ο πρώτος λόγος που είναι κυρίως το κέρδος του κάθε επενδυτή αγνοείται επιδεικτικά.
Για να εξηγούμαστε: άλλο ευεργέτης, άλλο επενδυτής. Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο, όμως στις μέρες του άκρατου νεοφιλελευθερισμού δεν είναι.
Η θέση μας για τις επενδύσεις είναι γνωστή. Οι ιδιωτικές επενδύσεις υπό προϋποθέσεις, στο πλαίσιο λελογισμένων πρωτοβουλιών, με απαραίτητη προϋπόθεση τον σεβασμό στο περιβάλλον, μπορεί να φέρουν ανάπτυξη. Σε καμία περίπτωση όμως δεν την εγγυώνται
Δυστυχώς αυτό που μας απασχολεί είναι η επιφάνεια.
Ένα είδος της πολιτικής λειτουργίας, που έχει κυριαρχήσει, ενταγμένο στην επικοινωνιακή λογική, που παραβλέπει το ζητούμενο, που είναι να «κάνουμε κάτι» και επιδιώκει την προβολή, δηλαδή να φανεί ότι κάνουμε κάτι. Και ας μην κάνουμε τίποτα. Είναι αυτό που λέμε η επιτυχία κάνει ησυχία, ενώ η αποτυχία δεν έχει άλλο δρόμο, από το να κάνει φασαρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου